Chapter 4

Zatrzasnęłam za chłopakiem drzwi i weszłam w gzyłąb przedsionka za Zaynem. Stanął przy ścianie i patrzył się na mnie ze wściekłością w oczach. Założył ręce na pierś. Zaraz od niego oberwę, nawrzeszczy na mnie albo coś w tym stylu.
-Czyś ty oszalała.- Wybuchł nagle, tak jak się tego spodziewałam.
-Zayn..
-Kazałem ci trzymać się Nialla, miałaś się go pilnować a on miał pilnować ciebie. Jesteś nie poważna, wsiadasz z... nie znasz go wgl a jeździsz z nim motorem.
-Nialla też nie znam..
-Ale ja znam i mu ufam, a ten gnój, nawet nie jest warty wspominania. Wiesz jak się o ciebie bałem? - Krzyczał i zaczął chodzić w tą i z powrotem. Przecież to wszystko to nie moja wina. Bałam się, i nie wiedziałam co robię.
-A myślisz że ja o ciebie nie? - Nie chciałam zaczynać się z nim kłócić ale już nie wytrzymałam. Poleciało wszystko.- Miałeś tam mnie nie zostawiać. A poszedłeś się ścigać z Harrym. Zostawiłeś mnie, a potem ta policja i twój wypadek. Myślisz że wiedziałam co mam robić. Harry mi pomógł i uciekłam i wszystko jest dobrze. To dzięki niemu teraz nie odbierasz mnie z jakiegoś więzienia czy czegoś tam dla nie letnich. Myślisz że to moja wina? Nie pozwalałeś tyle czasu mi nigdzie wychodzić, odzwyczaiłam się od normalnych zachowań. - Tego ostatniego na prawdę nie chciałam mówić. Wiem że nie powinnam, ale bylam za bardzo wściekła. Osunęłam się na podłogę płacząc. Jednym okiem spojrzałam na brata. Stał wmurowany w ziemię z otworzoną buzią. Chyba też nie wiedział co ma powiedzieć. Nie dziwie mu się, zrobiło by mi się strasznie przykro na jego miejscu i pewnie już nigdy bym się do siebie nie odezwała. Ale on taki nie jest.
-Jazy..- Wypowiedział łagodnie i podszedł do mnie wyciągając rękę by pomóc mi wstać. Skorzystałam z pomocy i szochając wstałam od razu rzucając się żeby go przytulić. Objął mnie i otarł mi łzy skapujące z policzka. -coś ci zrobił ten... Harry? - Spytał nagle. Odsunęłam się lekko nadal obejmując jego brzuch. Pokręciłam przecząco głową. -To dobrze.- Odpowiedział i znów mnie mocno przytulił.
-Idę spać. Przepraszam. - Pocałowałam go w policzek i uciekłam od niego. Robiło się niezręcznie cicho dlatego chciałam już sobie pójść. Wbiegłam po schodach na górę i weszłam do swojego pokoju. Nie był on zbyt duży ale miał wszystko co było mi potrzebne do szczęścia. Teraz akurat potrzebowałam tylko łóżka. Szybko przebrałam się w piżamę i wskoczyłam do niego. Ten dzień był strasznie wyczerpujący, nawet nie wiedziałam że tyle się może zdarzyć w ciągu paru godzin. Wyjazd z domu, poznanie ślicznego blondyna, wyścig Zayna, policja łapiąca prawie wszystkich, wypadek Zayna i Harry. Z przemyśleń wyrwał mnie dzwonek telefonu. Krótki sygnał, zawiadamiający o nowej wiadomości. Wyciągnęłam rękę spod kołdry i wzięłam telefon z szafki nocnej. Na wyświetlaczy widniał nieznany numer. Otworzyłam wiadomość tak z ciekawości.

Serce podskoczyło mi do góry. Jak najszybciej odłożyłam telefon na półkę i zgasił lampkę. Skąd on wiedział że już śpię? Chciał mnie pewnie wystraszyć albo coś, no ale mu się udało w końcu. Zaciągnęłam kołdrę na sam czubek głowy i zacisnęłam oczy próbując o niczym nie myśleć i tylko już zasnąć.

***

-Nie gadaj! Serio, Harry? Boże dziewczyno czy ty wiesz coś wgl o nim? - Rozmawiałam z moją najlepszą, bo w końcu jedyną przyjaciółką. Siedziałyśmy u mnie bo Zayn wyszedł i miałam chwilę żeby z nią pogadać na osobności. 

-No tak mówię ci przecież co się działo wczoraj. - Nie wierzyła mi zbytnio w tą całą historię z typem, którego według niej nie powinnam znać. 

-Dobra. Jak tak jest.. to co idziesz z nim dzisiaj? - Spytała, znowu gula 

podeszła mi do samego gardła.
-No a mam jakiś wybór? Boje się go. - Wyjąkałam prawie przez zaciśnięte zęby.
-A co z Zaynem? - Tak. Teraz to był mój największy problem. Co z Zaynem...
-Jak się dowie.. musisz mi pomóc. - Wymyśliłam na szybko plan. - Powiem mu że u ciebie nocuję, okej? Harry odwiezie mnie pod twój dom i potem rano wrócę tu. - Może nie był to za oryginalny pomysł, ale najszybszy i najłatwiejszy na pewno.
-Nie wiem czy chcę żeby on wiedział gdzie mieszkam..
-Błagam Ali pomóż mi. - Mało brakowało a klękłabym przed nią i zaczęła ją błagać. Ale slodkie oczka i mina zbitego psa zupełnie wystarczyły. Westchnęła tylko ciężko i pokręciła głową przeglądając od początku stronę internetową na laptopie. -Dziękuję! - Pocałowałam ją w policzek i przytuliłam do siebie. Tak.. tylko żeby się udało. A z Zaynem to nawet najprostsza rzecz może być trudna. Harry będzie tu za 3 godziny. Mam założyć coś... fajnego...

______________________________________________
No hej :)
Przepraszam ale nie wiem kiedy pojawi się następny rozdział,
mam straszny przypał i szlaban na komputer.
Spróbuję coś wymyślić ale nic nie obiecuję.
:*